Review – 5* -Leeuwarder Courant 21-4-18

Fantasticus biedt hoogstaande kwaliteit, karakter, synchroniteit en heeft oog voor zowel details als grote lijnen, waardoor zijn vertolkingen rijk aan reliëf en tegelijk meeslepend zijn.

LC-20180421-NO01042002_Fantasticus

GEWIKT & GEWOGEN

Fantasticus top in oude muziek

Gebeurtenis: Ensemble Fantasticus met
Fantastic England Gezien: 20/4 Doopsgezinde
kerk Leeuwarden Publiek: 55
★★★★★
Een paar maanden geleden speelde Ensemble Fantasticus in het Koepeltheater voor jeugd van Leeuwarder basisscholen. Nu maakten de ingezetenen – barokvioliste Rie Kimura, viola da gambist Robert Smith en klavecinist Guillermo Branchetta – hun debuut
in de Friese hoofdstad voor volwassen publiek. Met muziek uit de zeventiende eeuw, in hoofdzaak afkomstig uit Engeland.

Daaronder bevonden zich twee Fantasia Suites van John Jenkins, een van de vroegste genres Engelse muziek waarin de viool een rol speelt. Kimura kwam er goed mee weg. In Jenkins’ suite in G mineur hield ze haar partij levendig, hier en daar zelfs wat hoekig, waardoor de ritmiek in zowel het eerste deeltje, als in de twee daarop volgende dansen – Almaine en Corant – goed naar voren kwam. In zijn suite in A mineur onderstreepte het ensemble het ingetogen, weemoedige karakter ervan.

Vuurwerk viel er te beleven in een zogenaamde division van naamgenoot Robert Smith en John Bannister, een genre dat het moet hebben van improvisaties en variaties en dat is gericht op virtuositeit. Robert Smith, de musicus, nam hiervoor een klein model gamba
tussen de knieën. Zijn muzikale krachtmeting met Kimura bleef onbeslist.

In de Set of Ayres for the Violin, een alleraardigst werk van Nicola Matteis, concentreerde Fantasticus zich op de zangerige elementen in de vioolpartij en weefden de klavecimbel en gamba hun respectievelijke partijen er prachtig omheen: evenwichtig, met smaakvolle accentueringen en in dynamiek iets terughoudender dan de viool.

Fantasticus biedt hoogstaande kwaliteit, karakter, synchroniteit en heeft oog voor zowel details als grote lijnen, waardoor zijn vertolkingen rijk aan reliëf en tegelijk meeslepend zijn. Dat was ook verderop te horen, in werken van onder meer Henry Purcell en de Fransman Marin Marais. Tenslotte heeft Engelse muziek vroeger onder Franse invloed gestaan.
RUDOLF NAMMENSMA